ଗ୍ରାମଜ୍ଜ୍ବଳା ଘୁମ ଡାକିଲେ ହେଁ ଆସ ଲକ୍ଷ୍ମଣ ଛେଦ ଏହାର ନାୟିକା ଶ୍ରବଣ ନଶ୍ଚ ପରସି ହେଲା ଦୁଷ । ସୀତା'ଙ୍କୁ ଏ କରୁଥିଲା ଭକ୍ଷଣ ୧ ? ଆଜ୍ଞା ପ୍ରମାଣେ ଲକ୍ଷ୍ମଣ ସେହିକ୍ଷଣ, କାଟିଲେ ନାସା ଶ୍ରବଣ ! ଏକେ ବିରୂପ ହେଲ ରକରେ ଭୂଷଣ । ସେହିକ୍ଷଣି ଭାର ସ୍ଥାନକୁ ଗଲ ସେଦନ କରି ଖରକୁ କହିଛି । ଦେଖ ମୋହର ନାସିକ? ଶ୍ରବଣ ବନା ଦୋଧେ ପୁଣି ହେଲ୍ କର୍ଷଣ ୨ । ଅଯୋଧର ଗୁଜା ଦଶରଥ ସୁଭ, ଶ୍ରୀରାମ ଲକ୍ଷ୍ମଣ ବେନି ? ପଞ୍ଚବଡୀରେ ଅଛନ୍ତି ଯୁବଙ୍ଗେ ଘେନି || ଦେଖି ମୁଁ ଗଲ୍ ଭର୍ଯ୍ୟରୁ ତାହାର ସ ରୁଜ ଭାର ବଡ଼ ବଳୀୟାର । ଦେଖି ନାୟିକା ଶଳୀ କାରିଲେ ଏମନ୍ତ କହି ଭୂମିରେ ଲେଖିଲେ । ଭଗ୍ନୀର ଶକଲ ଦେଖି ଖର ଗର ୩ ସକ୍ଷସ ରଇ । କୋଲେ ମ.ରନ ଏ ଯାକୁ ଦେବ ଦେଖାଇ । ଚଉଦ ପ୍ରକ୍ଷୟ ଘେନ ଅସୁର ଦେଖାଇ ଦେଲ୍ ସେ ଶୀଘ୍ରମ ପୁରୁ । ଶୂଳ ଶ ୫ ସେହି ଅଛନ୍ତ ଧରି ରମଙ୍କୁ ଦେଟିଣ ପ୍ରତିଜ୍ଞ କଣ୍ଠ । ଧନୁ କରେ ୬ ଗୁଣ ଦେଇ ଶ୍ରୀ ତାଙ୍କ ଆଗେ ୭ ହେଲେ ଉଚ୍ଛା । ମୃଗ ଯୁଥ ଶବ୍ଦ ଳ ପ୍ରାୟେ ଦଶେ ଶୋଭ୍ ) ୯-ଓଁ ର ବଧରୁ କେବଳ କାରଣ ପୋଥିପାଠ, ୨-ଏ ପଦର ଆରମ୍ଭରେ ‘ପୁଣି’, ‘ଦୋଷେ’ ପରେ ‘ମୋତେ’ ପୀଠ ପୋଥରେ ଅଧିକ ଅଛୁ, ୩- ଖର ଚଉଦ ରକ୍ଷସ ଟ୍ରାଇ ପୋପାଠ, ୪-ଅସୁର ପୋୟପାଠ, ୫-ଶୁଲେ ଥିଲେ ପୋଥିପାଠ, ୬-ଧନୁରେ ପୋପାଠ, ୭ ଆଗରେ ପୋଥିପାଠ, ୮-ଶାଦୋଳ ପୋଥିପାଠ ।
