ଅରଣ୍ୟକନାଣ୍ଡ ପୁଷ୍ଟି ବୋଲଇ ମୁ ଦେବ ଦାସ କି ଟୁର ସୁନ୍ଦର ଭୋର ଭୁବନେ । । ଏହାକୁ ଏଇ ଦେବ ଶିଳ୍ପ ପୁଣି ତୁମ୍ଭେ ଆମ୍ଭେ ନଈରୀ ନେକୀ । ସେ ୭ ବଧ ଭୂମିରୁ ୩ ଋଷି ନନ୍ଦିକ, ଗୁମ୍ଭଙ୍କୁ ବା ପଜଣ । ତୁମ୍ଭ ମନକୁ ଏ କଥା ଅବଲ୍ ପୁଣି ॥ ଏଇ ଲମ୍ପୁ ଅଛନ୍ତି ଆମ୍ଭର ଭରନ। ତାଙ୍କର ନାହି ସଙ୍ଗର । ତୁମ୍ଭେ ତାସ"ର ନୂଆ ମନୋର ଶୁଣି ସନ୍ତୋଷ ହେଲେ ଅଝ । ପନ୍ନ୍ୟାସ ନ ବୁଝି ସେ ଅନୁର, ଲକ୍ଷ୍ମଣ ପାଶକୁ ଗଲ୍ । ମୋତେ ଭୁମ୍ଭର ବନ୍ଧଜା କର ବୋଇଲ୍ !! ବୋଲେ ଲକ୍ଷ୍ମଣ ମୁଁ ବୋଲୁଏ ସ୍ତ୍ରୀ ତାଙ୍କ ଭଈଯାକୁ କଣ୍ଠବ ସେବା ଦାନୀ ଖାଇବାରେ ନ ପଢାରୁଧ । ତୁମ୍ଭଙ୍କୁ ଲୋକେ କି ବୋଲବେ ଅବା । ଲକ୍ଷ୍ମ ଉତ୍ତର ୪ ପୁଷ୍ଟି ସେ ଅନୁବ, ଶ୍ରମ ପାଶକୁ ଗଲେ । ତୁମ୍ଭ ଭବମାଳ ମୁଁ ଖାଇବ ବୋଇଲ୍ ॥ ଏ ପୁର କାମିନ ଅଛୁ ତ ଘେନି ଏମନ୍ତ ବୋଲ୍ ଗୁଣ୍ଡ ବସ୍ତାରର ଘେନିଲୁ ନାହଁ ମୋହିର ଦଇନ । ସୀତାଙ୍କୁ ଧଣ୍ଡ ଗାଁ ନ ଦେଉଥିଲା : ଅମୁଖ ମୁଖ ଭାଲୁ ଛଡାଇ, ନେଇଣ ଗ୍ରାମ ରଖିଲେ । ଦୁଗ୍ଧା ଅସୁର ଦୁଷ୍ପ ସ୍ଵତ୍ତ୍ଵକ ଦେଖିଲେ !! ୧ –ଭବାନ ପୋଥପାଠ, ୨- ଆମ୍ଭେ’ ପରେ ‘ଦୋ’ ପାଠ ଥୁରୁ ଅଧିକ ଅସ୍ଥି, ୩-ଶୁଣ ପୋଥପା, ୪-ଉଦିନ ପୋଥିପାଠ ।
