ବଦ-ଚିନ୍ତାମଣି । ଶଭୂଷିଭର ଭୂଷିତ ବଗ୍ଧର । ବିଶେଷ ଅଳଙ୍କାର-ଅଳଙ୍କାର । ବଚ ଲବଣ୍ୟ ଜନମସ୍ଥଳ । ବାଞ୍ଛାନିଧ୍ଵ ସ୍ଵବଲଭକାମୁଳ ସେ । ତା ବିଶ୍ୱକର୍ମା-ଗୁରୁ ଧମ ଯେ । ବର-ଉପମାମାନ-ଦାନକାରଣୀ ଭଙ୍ଗିଗୁଣକୃଢାଥିମ ଯେ । ଏ୩ | ଈଶ୍ଚପବନ୍ଧ ପ୍ରେମରସପାର୍ଥୀ । ବିଧାତା ବିଧାନ ନନ୍ଦ କରନ୍ତି । ବଜ୍ଞାନଙ୍କ ଦବାସ କରୁଗ୍ଧ । ବ୍ରହ୍ମାଣ୍ଡ-ବଜୟୀ ଶର ନାଗର ସେ । ବରଯୁବା ମୋହଫାହ ଯେ । ବଲେକନଜନ-ଆନନ୍ଦସାଗରବୃଦ୍ଧିକ ଶ୍ରୀମୁଖହ ଯେ । ୧୪ | ବାରଣଗତ-ମୂର୍ଚ୍ଛା ପଦଦତ୍ତ । ବନଭା ସଙ୍ଗୀତଗତପଣ୍ଡିତା । ଦ୍ଵଚକ୍ଷଣ ଯୁବା ମୋହପଦାର୍ଥ । ବଣ୍ଟକେରୁ-ଭାପପାପକୁ ତୀର୍ଥ ସେ । ବୋଲିବା କ ପୁରୁଷାର୍ଥ ଯେ । ବଡ଼ କଠିଣ ଶ୍ଳୋକ ମୂଖମୁଖରେ ସେମନ୍ତ ହୁଅଇ ଅର୍ଥ ଯେ । ୧୫/ ବଣ୍ଢକ କର ସାର୍ଥ ପାଇଁ କ । ବକଳ୍ପ ଶ୍ରୀରାଧା ରସମୁର୍ଭିକ । ବିଶେଷ କାନ୍ତସାର ସୁଧା ଗୋଲ । ବାର ବାର ଗୁଣି କର ବି ଭଲ ସେ । ବନାଏ ଆଗ ଅସାର ଯେ । ● ଚଣ୍ ହାରବଳା କଲ ଯାହା ସେ ହେଲେ ଅପସରବାର ଯେ । ୧୨ । ବନାଇଲ ମଧଭଲକ ପୁଣି । ବଦ୍ୟ ଉମା ରଭ ବରଭରୁଣୀ । ବଡ଼ ସାର ଭଲ ବିଭଗ କଲ । ବନ୍ଧ ରମାରୂପ ବନାଇଲ ସେ । ବସ୍ତୁରଣା ବସି କଲ ଯେ । ବଚନ ଭିନ୍ତୁ-ଭଲପା-ତଳ ତୁଳ ଭଳି ତ କେହି ନୋହଲ ଯେ । ୧୭ । ବୃଥା ଶ୍ରମ ହେଲ ବସ୍ତୁର ରଗେ । ବେଗେ ଫିଙ୍ଗିଦେଇ ସକଳ ଦିଗେ । ବରୁଣାଳୟ୍ ରମା ଅପସର । ବନେ ରତି, ହିମାଳୟେ ଗଉର ସେ । ବନା ରହ ଗୁକ ଯେ । ବସ୍ତୁ ହେଲ କୁଶଦୀପେ ସତ୍ତ୍ବ, କହ ବସିବା କେତେ ଭା ୫କ ଯେ । ୧୮ । ବ୍ରହ୍ମାହାତଧୁଆ ଜଳପଡେନେ । ବଣ୍ଟ ମଧେ ଖ୍ୟାତ କେତେ ବଧାନେ । ବୃକ୍ଷ ପକ୍ଷୀ ଜୀବ ଫୁଲ ପଳ । ବଚନ୍ଦ୍ର ମଞ୍ଜୁଳ ଲବଣ୍ୟସ୍ଥଳ ସେ । , ୪ ୧୪୩ ବିଜ୍ଞାନ=କ, ଖ, ଗ, ଘ, ୫, ୦, ୧୪– ସାର ନଗର-କ, ଖ, ଚ ୧୫– ୧ ମୂର୍ବାପଦବାଭା-୫, ୦; ୧୪ ପାପ ଭାଗ କୃଭାର୍ଥ-୫, ୦,-ଅପ; ୧୭ –୨ ବହୁ ୟୁଗ କଲ ଚ, ଝ; ଇଳ ଇଗ କଲକ, ଖ ଉମା-କ, ୪, ୦; ୧୭ – ୩ ବଡ଼ ସାର ଭଳି ବସ୍ତ୍ରଗ ବଡ ସାରଗଳ ବିଭଗ କଲ–ଘ, ୫, ୦; ୧୭– ୫ ଗୁରଣ ବସି-୦; ୯୮-୬ ପଡ଼ କର କହବା-୫, ୦; ୧୧ –୧ କରିଧୌର-୫, ୦; ୧୯–୨ ବିଶ୍ଵ ମଧ ଜାଇ-୫, ୦; ୧୯୮୪
ବଚତୁମଣ୍ଡଲ ଜନମସ୍ଥଲ-କ, ଖ, ବିଷ ମଞ୍ଜୁଲ କନମ ସ୍ଥଲଗ,
