ପୃଷ୍ଠା:Kathalahari (RN Das, 1927) opt.pdf/୧୧୮

ଉଇକିପାଠାଗାର‌ରୁ
Jump to navigation Jump to search
ଏହି ପୃଷ୍ଠାଟି ବୈଧ ହୋଇସାରିଛି
୧୦୯
ଚମାରୁଣୀ ଝିଅ କଥା

ହୋଇ ଓରା ଉପରେ ଏସବୁ ଶୁଣୁଥାଏ, ଅସୁରୁଣୀ ଫେର୍ରୁ ଚରିବାକୁ ଗଲା, ରଜାପୁଅ ନିଜରୂପ ହୋଇ ଆପଣା ଦେଶକୁ ଗଲା । ମୁଲିଆ ଡକାଇ ବେଣ୍ଟପୋଖରୀର ପାଣି ଦୁହାଇଲା, ପଙ୍କ କଢ଼ାଇଲା, ଫଡୁଆଟିକି ବାହାର କରି ତହିଁ ଭିତରୁ ଭାଁରଟିକି କାଢି ବେକ ମୋଡି ଦେଲା । ଏଣେ ଅସୁରୁଣୀ ଘୋର ଗର୍ଜ୍ଜନ କରି ମରିଗଲା । ରଜାପୁଅ ବନସ୍ତକୁ ଯାଇ ରଜାଝିଅକୁ ଘୋଡାରେ ବସାଇ ଆପଣା ଦେଶକୁ ଘେନି ଆସିଲାଲ । ଗାଁ ଖଣ୍ଡଦୂର ଅଛି ରଜାଝିଅକୁ ଗୋଟିଏ ତରାଟ ଗଛମୂଳେ ବସାଇ କହିଲା ତମେ ଏଇଠି ବସିଥାଅ, ମୁଁ ଗାଁଠାରୁ ସଇନ ସାମନ୍ତ ପାଲିଙ୍କି ସୁଆରି ପଲଟଣ ଆଣି ତମକୁ ଏଇଠୁ ବିଭାହୋଇ ଘରକୁ ନେଇଯିବି । ଏହାକହି ରଜାପୁଅ ଘରକୁ ଗଲା । । ରଜାଝିଅ ଯେଉଁ ତରାଟ ଗଛମୂଳେ ବସିଥିଲା,ତାହା ଆଗରେ ଗୋଟିଏ କୁଅ; ସେ ନିକଟରେ ଗୋଟିଏ ଚମାର ଘର । ଚ୍ଚମାର ଝିଅକୁ ମା କୁଅରୁ ପାଣି ଆଣିବାକୁ ପଠାଇଲା । ସେ କୂଅରେ ମାଠିଆ ପକାଇ ଭାଙ୍ଗିଦିଏ ଘରକୁ ଫେରିଯାଏ, ଏହିପରି ଶଏ ଇ ଦୁଇଶ ମାଠିଆ ଭାଙ୍ଗିଲା । ଶେଷରେ ମା ଖପା ହୋଇ ଗୋଟିଏ ଚମର ମାଠିଆ ଦେଲା । ଚମାରଝିଅ ଚମ ମାଠିଆ କୁଅ ସେଇଠି ବସି କାନ୍ଦିଲା । ଏହାଦେଖି ରଜାଝିଅକୁ ହସ ମାଡିଲା । ଚମାରଝିଅକୁ କହିଲା ମାଟିର ମାଠିଆ ଭଙ୍ଗୁ ବୋଲି କି ଚମର ମାଠିଆ ଭାଙ୍ଗିବୁ ? ଚମାରଝିଅ ରଜାଝିଅ ପାଖକୁ ଆସି ତାକୁ ତାହାର ପରିଚୟ ପଚାରିଲ । ରଜାଝିଅ ସବୁକଥା କହିଗଲା । ଏହିପରି କଥାବର୍ତ୍ତା ହେଇ ହେଉ ଚମାରଝିଅ ରଜାଝିଅକୁ କହିଲା, ମତେ ଟିକିଏ ତମ ଝୁଣ୍ଟିଆ ଦିଅନ୍ତ, ଲଗାନ୍ତି କେମନ୍ତି ଦୁଶନ୍ତି । ଝୁଣ୍ଟିଆ ନେଇ ଲଗାଉ ଲଗାଉ ରଜାଝିଅଠାରୁ ସବୁ ଅଳଙ୍କାର ନେଇ ଲଗାଇଲା ।ରଜlଝିଅ ଓଲୁ, କିଛି ବୁଝିପାରିଲା ନହିଁ, ଶେଷରେ ରଜାଝିଅକୁ କହିଲା ତେମେ ମୋର ପିତ୍ତଳଖଡୁ, କଂସାମୁଦି ପିନ୍ଧନ୍ତ କିପରି ଦୁଶନ୍ତ ଦେଖନ୍ତି ।