ପୃଷ୍ଠା:Typical selections from Oriya literature.pdf/୩୬୩

୩୨୫

ଓଡ଼ିଆ ସାହିତ୍ୟ-ପରିଚୟ

ଶୁଣି ଦେବେ ବାହୁଡ଼ିଲେ ସାନନ୍ଦେ । କିଛିଦିନାନ୍ତେ ପ୍ରଭୁ ଆଦିକନ୍ଦେ ।
ଦେବକୀର ଉଦରେ କଲେ ବାସ ।ଜନ୍ମ ଲଭିଲେ ରହି ଦଶମାସ୍ ।
ବସୁଦେବ ଗୋପେଛାଡ଼ି ଅଇଲା ।ତହିଁ ଯେତେ ଯେତେ ଲୀଳା ହେଇଲା ।
ଦିନୁ ଦିନୁ ବଢ଼ିଲେ ନନ୍ଦଘରେ ।ଚନ୍ଦ୍ର ଯେସନେ ଶୁକଳପକ୍ଷରେ ।
ସାତଦିନରେ ମାଇଲେ ପୂତନା । ଯାର ନାମ ଅଟଇ ବଜ୍ରସେହ୍ନା ।
ତୃଣ ଶକଟ ବକ ଅଘାସୁର । ମାରି ତାରିଲେ କୁବେରକୁମର ।
କାଳୀ କାଳନ୍ଦୀହ୍ରଦରେ ଦଳିଲେ । ବନଅନଳ କିଞ୍ଚିତେ ଗିଳିଲେ ।
ବତ୍ସା ବାଳକ ହରିଲେ ବିଧାତା । ନିଜ ଅଙ୍ଗୁର ସର୍ବ କଲେ ଜାତ ।
ନନ୍ଦରାଜାକୁ ହରିଲା ବରୁଣ । ତାକୁ ଆଣିଦେଲେ ରମାରମଣ ।
ଇନ୍ଦ୍ର ବିବାଦେ ତୋଳି ଗୋବର୍ଦ୍ଧନ । ଗୋପ ରଖିଲେ ଜଗତଜୀବନ ।
ବୃନ୍ଦାବନରେ କରନ୍ତି ନିବାସ । ସଙ୍ଗେ ଘେନି ଅନେକ ଗୋପଶିଷ ।
ବସ୍ତ୍ରଚୋରି ଆଦି ଯେତେ ଚରିତ । କେହୁ କହିବ କରି ଆଦି ଅନ୍ତ ।
ରାସେ ରସିଲେ ଗୋପୀଙ୍କ ସଙ୍ଗତେ ।ଏହିମତି ବିହାରି ଯେତେ ଯେତେ ।
କେଶୀପିଣ୍ଡମନ୍ଥିଲେ ବାହୁବଳେ । ପ୍ରାଣେ ମାଇଲେ ଯେତେଦୈତ୍ୟଗଲେ ।
ତାହା ଶୁଣି ଡ଼ରିଲା କଂସାସୁର । ଭୟେ କମ୍ପି ହୋଇଲା ଥରହର ।
ମନ୍ତ୍ରୀ ଅକ୍ରୁରକୁ ଘେନି ଭାଳଇ । କ୍ରୋଧ ନୟନୁ ଲୋତିକ ଗଳଇ ।
କହେ କାତରେ ହୋଇ ଛନ୍ନ ଛନ୍ନ । ମିତ୍ର ଶୁଣିମା ମୋହର ବଚନ ।
ମୁନିବର ନାରଦ ଗଲେ କହି । ତେଣୁକରି ଅସ୍ଥିର ମୋର ଦେହି ।
ନନ୍ଦନନ୍ଦନ ମୋହର ବଇରି । ତାଙ୍କୁ କେମନ୍ତେ ପକାଇବି ମାରି ।
ଯେତେ ଗଲେ ସଂହରିବା ନିମିତ୍ତେ । ତାଙ୍କୁ ମାରିଲା ଗୋବିନ୍ଦ କଞ୍ଚିତେ ।
କେତେ ଉପାୟ କଲି ତାଙ୍କ ପାଇଁ । ତହିଁ କିଛି ନୋହିଲେ ବେନି ଭାଇ ।
ବିଷ ସ୍ତନେ ଭରି ଗଲା ପୂତନା । ଜାଣି ତାକୁ ମାଇଲା ନନ୍ଦକାହ୍ନା ।
ପୁଣି ତୃଣ ଶକଟ ବେନି ଗଲେ । ସେହି ନାଶିଲେ ବାହୁଡ଼ି ନଇଲେ ।
ବକ ଅଘ ବ୍ୟୋମା ବତ୍ସା ସୁରକୁ । କେଶୀ କଦମ୍ବା ଧେନୁକ ବିରକୁ ।
ମାରି ନିଶ୍ଚିନ୍ତେ ଛନ୍ତି ବେନିଭାଇ । କିସ କରିବି ଶୁଣି ମନ୍ତ୍ରି ସାଇଁ ।
ମୋର ବିଶ୍ବାସୀ ତୁ ଯେଣି କହୁଛି । ଆଣି ଦେବୁ ନନ୍ଦର ବେନିବତ୍ସି ।
କାଲି ପ୍ରଭାତେ କରିବୁ ଗମନ । ରାମ କୃଷ୍ଣ ଆଦି ନନ୍ଦରାଜନ ।
ବରସକ କର ତାର ବସାଣ । ଏହା ଘେନାଇ ଆପଣା ସଙ୍ଗେଣ ।
ମୋହ ଛାମୁରେ କରାଇବ ଭେଟ । ବଳେ ଧରି ମାରିବି ନନ୍ଦଚାଟ ।
ତେବେ ସୁଖେ ଭୁଞ୍ଜିଜିବି ନାନା ଭୋଗ ।ଯେତେକାଳ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତେ ଥିବଯୋଗ ।
ବ୍ୟାଧି ଅଳପ ହୋଇ ସଞ୍ଚରଇ । ହେଳା ମାତ୍ରକେ ପରାଣେ ମାରଇ ।
ଶୂନ୍ୟ ମଣ୍ଡଳେ ମେଘ ପ୍ରକାଶଇ । ଛିଦ୍ର ହୋଇ ବହୁତ ବରଷଇ ।
ଭସ୍ମ କୋଷରେ ଅଗ୍ନି କଣା ଥାଇ । ମନ୍ଦ ପବନେ ବଳିଷ୍ଠ ହୁଅଇ ।
ହେଳେ ସଂସାର କରଇ ଦହିଜ । ସେହି ପ୍ରକାରେ ନନ୍ଦର ତନୁଜ ।