ପୃଷ୍ଠା:Odishar smaraniya sikshak brund - Jagannath Mohanty.pdf/୩୨୦

ଉଇକିପାଠାଗାର‌ରୁ
ଏହି ପୃଷ୍ଠାଟି ସଂଶୋଧିତ ହୋଇନାହିଁ

ଗୋପାଳପୁର ବନ୍ଦରବାଟେ ସେମାନେ ରେଙ୍ଗୁନ୍ ଯାତ୍ରା କଳେ । ବାମନବାବୁ ତାଙ୍କର ରେଙ୍ଗୁନ୍ ଯିବା ଅନୁଭୂତି ଏକ ଟୀପ୍ପା ଖାତାରେ ଲେଖିଛନ୍ତି । ଆମେ ଦୁହେଁ ଯାତ୍ରା କରିବା ଦିନ ମେଘୁଆ ପାଗ । ଜାହାଜ ବନ୍ଦର ଠାରୁ ପ୍ରାୟ ଦୁଇ କିଲୋମିଟର ଦୂରରେ ଥାଏ । ଆମ୍ଭେମାନେ ପଢ଼ଉରେ ବସିଲୁ , ତୋଫାନ ବହିଲା । ଆମ୍ଭମାନଙ୍କୁ ଶୋଇଥିବା ଜ୍ଯାକେଟଟିଏ ଲେଖାଁଏ ପିନ୍ଧାଇ ଦିଆଗଲା । ଆମେ ଦେଖିଲୁ , ଗୋଟିଏ ପଢ଼ଉ ପାଣିରେ ଓଲଟି ପଡ଼ିଛି । ଶୋଲ ଜ୍ଯାକେଟ୍ ପିନ୍ଧିଥିବାରୁ ତା'ର ଯାତ୍ରୀମାନେ ଭାସି ଭାସି କୁଳରେ ଲାଗିଗଲେ । ଉଚ୍ଚା ଲହଡ଼ି ଯୋଗୁଁ ପଢ଼ଉ ଉପରେ ଛିଡ଼ା ହୋଇ ରହନ୍ତି । ନୋଳିଆମାନେ କାଠପଟା ଉପରେ ଛିଡ଼ାହୋଇ ଯାତ୍ରୀମାନଙ୍କୁ ଜାହାଜ ଉପରକୁ ଟେକି ଦିଅନ୍ତି । କଷ୍ଟେ ମଷ୍ଟେ ଆମେ ଜାହାଜ ଭିତରେ ପ୍ରବେଶ କଲୁ ।

ଜାହାଜ ଚାଲିଛି , ଦିନରାତି ଚାଲିଛି । ଜାହାଜଟିରେ ବହୁ ଦକ୍ଷିଣ୍ୟାତ୍ରୀ । ଆମେ ଦୁହେଁ ତୃତୀୟ ଶ୍ରେଣୀ ଯାତ୍ରୀ । ତୃତୀୟଶ୍ରେଣୀ ଯାତ୍ରୀମାନେସାଧାରଣତଃ ଜାହାର ଉପର ଭାଗରେ ପଟା ପକାଇ ତା' ଉପରେ ବସନ୍ତି । ଉପର ଖୋଲା ଅକାଶ । ପାଗ ଖରାପ ଥିଲେ ବା ବର୍ଷା ହେଲେ ଜାହାଜ ଭିତରେ ପଟି ବା ବିଛଣା ପାରି ବସନ୍ତି ।

ଏହିପରି ଦୟନୀୟ ଓ ବିପଜ୍ଜନକ ଅବସ୍ଥାରେ ସମୁଦ୍ର ଯାତ୍ରା କରି ନୂତନ  ହାଇସ୍କୁଲ ପାଇଁ ରେଙ୍ଗୁନ୍  ପରି ବଦେଶରୁ  ଚାନ୍ଦା  ସଂଗ୍ରହ  କରିବାକୁ  ଦୁଇଜଣ  ଶିକ୍ଷକ  ଯିବା  ଆଜିକାଲି  ଅଚିନ୍ତନୀୟ । ପୁଣୀ  ସେମାନେ ଜାହାଜରେ  ଯିବା ଫଳରେ  ସମୁଦ୍ରର  ଲୁଣିଈ ବାୟୁରେ ବାନ୍ତି  ଓ ଦରିଆ  ବେମାରି  ରେ ଆକ୍ରାନ୍ତ ହେଲେ । ସାଥୀରେ  ନେଇଥିବା  ଚୁଡ଼ା

ଗୋପାଳପୁର ବନ୍ଦରବାଟେ ସେମାନେ ରେଙ୍ଗୁନ୍ ଯାତ୍ରା କଳେ । ବାମନବାବୁ ତାଙ୍କର ରେଙ୍ଗୁନ୍ ଯିବା ଅନୁଭୂତି ଏକ ଟୀପ୍ପା ଖାତାରେ ଲେଖିଛନ୍ତି । ଆମେ ଦୁହେଁ ଯାତ୍ରା କରିବା ଦିନ ମେଘୁଆ ପାଗ । ଜାହାଜ ବନ୍ଦର ଠାରୁ ପ୍ରାୟ ଦୁଇ କିଲୋମିଟର ଦୂରରେ ଥାଏ । ଆମ୍ଭେମାନେ ପଢ଼ଉରେ ବସିଲୁ , ତୋଫାନ ବହିଲା । ଆମ୍ଭମାନଙ୍କୁ ଶୋଇଥିବା ଜ୍ଯାକେଟଟିଏ ଲେଖାଁଏ ପିନ୍ଧାଇ ଦିଆଗଲା । ଆମେ ଦେଖିଲୁ , ଗୋଟିଏ ପଢ଼ଉ ପାଣିରେ ଓଲଟି ପଡ଼ିଛି । ଶୋଲ ଜ୍ଯାକେଟ୍ ପିନ୍ଧିଥିବାରୁ ତା'ର ଯାତ୍ରୀମାନେ ଭାସି ଭାସି କୁଳରେ ଲାଗିଗଲେ । ଉଚ୍ଚା ଲହଡ଼ି ଯୋଗୁଁ ପଢ଼ଉ ଉପରେ ଛିଡ଼ା ହୋଇ ରହନ୍ତି । ନୋଳିଆମାନେ କାଠପଟା ଉପରେ ଛିଡ଼ାହୋଇ ଯାତ୍ରୀମାନଙ୍କୁ ଜାହାଜ ଉପରକୁ ଟେକି ଦିଅନ୍ତି । କଷ୍ଟେ ମଷ୍ଟେ ଆମେ ଜାହାଜ ଭିତରେ ପ୍ରବେଶ କଲୁ ।

ଜାହାଜ ଚାଲିଛି , ଦିନରାତି ଚାଲିଛି । ଜାହାଜଟିରେ ବହୁ ଦକ୍ଷିଣ୍ୟାତ୍ରୀ । ଆମେ ଦୁହେଁ ତୃତୀୟ ଶ୍ରେଣୀ ଯାତ୍ରୀ । ତୃତୀୟଶ୍ରେଣୀ ଯାତ୍ରୀମାନେସାଧାରଣତଃ ଜାହାର ଉପର ଭାଗରେ ପଟା ପକାଇ ତା' ଉପରେ ବସନ୍ତି । ଉପର ଖୋଲା ଅକାଶ । ପାଗ ଖରାପ ଥିଲେ ବା ବର୍ଷା ହେଲେ ଜାହାଜ ଭିତରେ ପଟି ବା ବିଛଣା ପାରି ବସନ୍ତି ।

ଏହିପରି ଦୟନୀୟ ଓ ବିପଜ୍ଜନକ ଅବସ୍ଥାରେ ସମୁଦ୍ର ଯାତ୍ରା କରି ନୂତନ  ହାଇସ୍କୁଲ ପାଇଁ ରେଙ୍ଗୁନ୍  ପରି ବଦେଶରୁ  ଚାନ୍ଦା  ସଂଗ୍ରହ  କରିବାକୁ  ଦୁଇଜଣ  ଶିକ୍ଷକ  ଯିବା  ଆଜିକାଲି  ଅଚିନ୍ତନୀୟ । ପୁଣୀ  ସେମାନେ ଜାହାଜରେ  ଯିବା ଫଳରେ  ସମୁଦ୍ରର  ଲୁଣିଈ ବାୟୁରେ ବାନ୍ତି  ଓ ଦରିଆ  ବେମାରି  ରେ ଆକ୍ରାନ୍ତ ହେଲେ । ସାଥୀରେ  ନେଇଥିବା  ଚୁଡ଼ା , ଚିନି , ଲେମ୍ବୁ , ମିଶ୍ରୀ ଓ କଦଳୀ  ଆହାର କରି ସେମାନେ  ଯାତ୍ରା କରିଥିଲେ । ସେଠାରେ ବାଣପୁର ଓ ଗଞ୍ଜାମର ଅନେକ ଲୋକଥିଲେ ହେଁ ଅଧିକାଂଶ ଶ୍ରମିକ ଶ୍ରେଣୀର ଏବଂ ଧନୀମାନେ କୁଲିସର୍ଦ୍ଦାର ହୋଇଥିବାରୁ  ନାନା ଭୟ  ଓ ଆଶନଙ୍କାର  ଶିକାର ହେଲେ ବିଶ୍ବନାଥ ବାବୁ । ଆନ୍ତ୍ରିକଜ୍ଜରରେ (ଟାଇଫେଏଡ଼) ଆକ୍ରାନ୍ତ ହୋଇ ଡାକ୍ତରଖାନାରେ ପଡ଼ିଲେ । ବାମନବାବୁ ତାଙ୍କ ଚିକିତ୍ସା ଓ ସେବାଯତ୍ନରେ ବ୍ଯସ୍ତ ରହିଲେ । 

ଏହି ହାଇସ୍କୁଲ ଆଜି ଗୋଦାବରୀଶ ବିଦ୍ଯାପୀଠ ନାମରେ ସୁପାରିଚିତ ଓ ସୁପ୍ରତିଷ୍ଠିତ ହୋଇ ଉଠିଛି । ମାତ୍ର ବାଣପୁର ବାଲୁଗାଁ ଅଞ୍ଚଳରେ କୌଣସି କଲେଜ ନ ଥିବାରୁ