ଏହି ପୃଷ୍ଠାଟି ବୈଧ ହୋଇସାରିଛି
ତମେ ଆବିର୍ଭାବ ହୁଅ ନିଶାର୍ଦ୍ଧର ଶୂନ୍ୟ ମୁହୁର୍ଭରେ
ଅଧିଷ୍ଠାତ୍ରୀ ଦେବୀ ତମେ
ମୋର ଯେତେ ଗୋପନୀୟ କାମନା
ଓ ମୋ ଦେହର ରକ୍ତମାଂସ ସ୍ନାୟୁମାନଙ୍କର
ତମ ସିଂହାସନ ମୋର ନିରୁପାୟ ଇଚ୍ଛା
ଆଉ ତମର ମନ୍ଦିର
ସ୍ମୃତିସ୍ତମ୍ଭ ମୋର ଯେତେ ପ୍ରତିହତ ଆଶାମାନଙ୍କର
ତମର ସ୍ଥାପନା ହୁଏ
ଦୁଃସ୍ୱପ୍ନର କେଉଁ ଏକ ଭୟାର୍ତ୍ତ କ୍ଷଣରେ
ତମ ପୂଜା ହୋଇଥାଏ ସହରର ନିଷିଦ୍ଧ ଗଳିରେ
ତମର ସମସ୍ତ ସ୍ତବ ପ୍ରତିଧ୍ୱନି ହୋଇ ଶୁଭେ
କ୍ରୀତଦାସ ବଜାରର ନିଲାମ ଡାକରେ
ଆକି ତମ ପ୍ରତୀକ୍ଷାର ଶେଷ ରାତ୍ରି
ନାଟକର ଶେଷ ଅଙ୍କେ ନାୟକ ନିହତ ହେଲା
ତମର ଯେତେକ ଥିଲେ ଚିହ୍ନିତ ପ୍ରେମିକ
ସବୁ ପଳାତକ ହେଲେ
ମନ୍ଦିରରେ ପୂଜକ ନାହାନ୍ତି
ସମୁଦ୍ରରେ ଢେଉ ନାହିଁ
ଆକାଶରେ ହସ ଏବଂ ଜହ୍ନ ରାତି
କିଛି ଆଉ ଅବଶିଷ୍ଟ ନାହିଁ
ପ୍ରଥମ ପୁରୁଷ । ୫୩
