ଏହି ପୃଷ୍ଠାଟି ବୈଧ ହୋଇସାରିଛି
ଆହୁରି ଗୋଟିଏ ଦିନ ଚାଲିଗଲା
ଏକାକୀ ରାସ୍ତାରେ
ଦି ପାଖର ଝରକାରେ
ମୁଁ ଖୋଜୁଚି ଚିହ୍ନ ମୁହଁ
ସେମାନେ କାହାନ୍ତି ସବୁ
ଯେଉଁମାନେ ଶୂନଶାନ ସିଡ଼ି ଘରେ
ସମୁଦ୍ରକୂଳରେ ଏବଂ ନିର୍ଜନ ଗଳିରେ
ସେମାନଙ୍କ ନୂଆ ନୂଆ ବୟସର ରହସ୍ୟ ସବୁକୁ
ବୁଝିବାକୁ ଆସୁଥିଲେ ମୋ ପାଖକୁ ଛପି ଛପି
ସକାଳ ସନ୍ଧ୍ୟାରେ
ଅନେକ ସନ୍ଧାନୀ ଆଖି ପାଖ ଘରେ ହସକୁ ନ ମାନି
ସ୍ୱପ୍ନର ଅଞ୍ଜନ ନେଇ ସେମାନଙ୍କ ଅବାକ ଆଖିରେ
ପଞ୍ଜୁରୀରେ ବନ୍ଦ କରି
ପକ୍ଷୀ ଭଳି ସେମାନଙ୍କ କୁମାରୀ ମନକୁ
ଯେଉଁମାନେ କେବେ ଦିନେ
ନିଜକୁ ବି ମୋ ପାଖରେ ସମର୍ପଣ କଲେ
ଗୋଟିଏ ଅଧ୍ୟାୟ ଗଲା
ହଜିଗଲେ ସେମାନେ ସମସ୍ତେ
ଇନ୍ଦ୍ରଜାଲ ସରିଗଲା
ପରୀମାନେ ଅନ୍ତର୍ଦ୍ଧାନ ହେଲେ
ଯେତେକ କୁଆଁରୀ ଝିଅ ପାଦରେ ଅଳତା ଦେଇ
ପ୍ରଥମ ପୁରୁଷ । ୫୯
