ପୃଷ୍ଠା:Sashi Sena.pdf/୯୦

ଉଇକିପାଠାଗାର‌ରୁ
Jump to navigation Jump to search
ଏହି ପୃଷ୍ଠାଟି ବୈଧ ହୋଇସାରିଛି
୫୨
ଶଶିସେଣା
 

ଚଉପାଶେ ଚାହିଁ ବାଳୀ ଲୋଚନୁଁ ଲୋତକ ଗଳି
ଢ଼ଳି ମୁର୍ଚ୍ଛାଗତ ଗଲା ଅବନୀ ତଳେ
ଘଡ଼ିକେ ଚେତନା ପାଇ ରୋଦଇ ଆକୁଳ ହୋଇ
ବୋଲଇ କୁମରମଣି କାହିଁ ରହିଲେ ।
କେହୁ ଅବା କଲାକ କିସ
କେମନ୍ତେ ପାଇବି ମୁହିଁ ତ‌ହିଁ ସନ୍ଦେଶ । ୧୩ ।
କଟକେ ଛଟକ ନାରୀ ଅଛନ୍ତି ନାନା ଚତୁରୀ
କେ ଅବା କୁମର ମନ ରଖିଲା ମୋହି
ମନ୍ତ୍ରେ ବଶ କଲେ ଯହୁଁ ମୋତେ ପାସୋରିଲେ ତ‌‌ହୁଁ
ଆୟତ୍ତ ହୋଇଲେ କି ସେ ଅଛନ୍ତି ରହି ।
ନିମିଷେ ଯେ ନ ପାରେ ମୁର୍ଚ୍ଛି,
ଏତେ ବିଳମ୍ବକୁ କି ସେ ରହିଣ ଅଛି । ୧୪ ।
ଏତେ ବୋଲି ମନେ ଭାଳି ଦେବୀଙ୍କ ଛାମୁରେ ମିଳି
ପ୍ରଳମ୍ବିତ ହୋଇ ଉଭା ଯୋଡ଼ିଣ କର
ଜୟ ତୁ ଜଗତମାତ ତୋହୋରେ ଶରଣାଗତ
ମୁହିଁ ଯେ ଅନାସ୍ତ ମୋତେ କରୁଣା କର ।
ବାରେ ମୋତେ କର କାରଣ,
ଶରଣ ପଶିଲି ଦେବି ! ତୁମ୍ଭ ଚରଣ । ୧୫ ।
ପତି ମୋ ନଗ୍ରକୁ ଯାଇ ଲେଉଟି ଅଇଲେ ନାହିଁ
କାହଁ ସେ ରହିଲେ କେହୁ କଲା କି କିସ


୧୫। ପ୍ରଳମ୍ବିତ ହୋଇ - ଦଣ୍ଡବତ କରି ।