ଗୋବର ଗୋଟେଇ
ଜାତିର ଈଶ୍ୱର ପୁତ୍ର ଯୀଶୁ ଯଦି ବର୍ତ୍ତମାନ ନିୟୁୟର୍କ ସହରରେ ରାତିରେ ମୁଣ୍ଡରେ ଦେଇ ତଳେ ଶୋଇବା ପାଇଁ ଖଣ୍ଡିଏ ଅକାମୀ ପଥର ମାଗନ୍ତି ତେବେ ମିଳିବ ନାହିଁ ବୋଲି ପ୍ରାଚ୍ୟପାଶ୍ଚାତ୍ତ୍ୟ ପରିବ୍ରାଜକ ମନୀଷୀ ବିବେକାନନ୍ଦ କହି ଯାଇଅଛନ୍ତି । ପୁଣି ଆଜି ତ ବୁଢ଼ୀଙ୍କ ଘରେ ଅତିଥି ପରି ଅତିଥି ।-
ଡିପୋଟୀ ବାବୁ ଦେହରୁ ଓଦା ପେଣ୍ଟ, କୋଟ ପ୍ରଭୃତି ବାହାର କରି ଦେଇ ଦୋସିଆ ଲୁଗା ଖଣ୍ଡି ପରମ ଆଦରରେ ପିନ୍ଧି ପକାଇଲେ । ଆଉ ମଣିକୁ ପାଖକୁ ଆସିବାକୁ କହିଲେ । ବୁଢ଼ୀ ମଣି ପୁଣି ହଜୁର ଆଜ୍ଞା ଅବଧାନ କଲେ ତାଙ୍କ ମନରେ କଷ୍ଟ ହେବ ଭାବି ତାଙ୍କୁ "ତୁ ଯେପରି ମା' ତାଙ୍କ ସାଙ୍ଗେ କଥା ହେଉଥିଲୁ, ହେବୁ" କହି ଗୋଟିଏ ଡିବିରି ହାତରେ ପଠାଇ ଦେଲେ । ଦୈବ ଯୋଗକୁ ସେଦିନ କିରାସିନ ଆଚ୍ଛା କରି ଥିଲା । ବୁଢ଼ୀ ଖାଇବାକୁ ନ ମିଳିଲେହେଁ ଚଳାଚଳ ବାହାର ଚିଜଗୁଡ଼ିକ ସାଇତି ରଖି ଥାନ୍ତି ।
ଖଣ୍ଡିଆ ସନ୍ତରା ମସିଣା ଖଣ୍ଡିଏ ପକାଇ ତା ଉପରେ ଗୋଟିଏ କାଇଁଚରେ ବୁଣା ଛୋଟ ମସିଣା ମଣି ପକେଇ ଦେଲା । ଆଜି ତାଙ୍କ ଘରର ସବୁ ବହୁ ମୂଲ୍ୟ ଜିନିଶ ସେ ବାହାର କରିଚି । ଗରିବ ଘରେ ଖଡ଼ିକା ଡାଙ୍ଗଟି ମଧ୍ୟ ସୁନା ଖଡ଼ିକା ଆହା ୧୧୦୦ ଟଙ୍କାର I. C. S ଅଫିସର ଶ୍ୟାମ ବାବୁ ତାକୁ ପୁଣି କି ଆନନ୍ଦରେ ଗ୍ରହଣ କରୁଚନ୍ତି । ପଚାରିଲେ "ମଣି ! ଏଇଟି କଣ ତୁମେ ହାତରେ ତିଆରି କରିଚ ?"
ଆଜ୍ଞା ହଁ- ମୁଁ ସବୁ ବିଲରୁ କାଂଇଚ ଛିଣ୍ଡାଇ ଆଣି ହାତରେ ବୁଣିଥିଲି । ଆମରତ ଆଉ କିଛି ନାହିଁ- ଆମେ ପରା ଗରିବ, ତମ ପରି ବଡ଼ ଲୋକଙ୍କୁ କଣ ଏଇ ଖଣ୍ଡିଆ ମସିଣାରେ ବସାଇବୁଁ ? ମା' ବଡ଼ ଦୁଃଖ କରୁଛନ୍ତି ଆହା କେଡ଼େ ବଡ଼ ଲୋକ ମୋ ଦୁଆରକୁ ଆସି କି ଦୁଃଖ ପାଇଲେଟି ?
